ความต่าง

ฉันนั่งเขียนบทนี้อยู่บนสถานีรถไฟฟ้าแห่งหนึ่งในกรุงเทพ เนื่องจากเป็นเวลาที่ยังเช้าอยู่ แล้วเวลาทำเข้างานของฉัน ก็ค่อนข้างสาย และมีเวลาประมาณชั่วโมงกว่ากว่าในการเขียนบทนี้ ฉันนั่งกำหนดจิตตามรู้อย่างที่พระอาจารย์สอนดูตัวเองทั้งกายและกิริยาต่างๆที่เกิดขึ้นตั้งอยู่แล้วก็ดับไปตลอดเวลาทั้งขนาด 9 เดือนในระหว่างการก้าวเดินจิตก็จะพุ่งออกนอก ไปคิดถึงเรื่องอื่นบ้าง เกิดจิตคิดไปที่ตามองเห็น ทั้งรูปร่างหน้าตาก็เป็นตัวรับภาพในการมองเห็นและก็ส่งเรื่องราวไปที่สมองเพื่อทำการตีความ ตามทัศนคติของแต่ละบุคคลโดยเฉพาะตัวฉัน เมื่อวันก่อนไปครั้งแรกที่ได้พบพระสงฆ์นักปฏิบัติรูปหนึ่ง ท่านสอนให้ฉันดูกายและสอนวิธีดูคร่าวๆให้ แต่พอพูดถึงในตอนนี้ ใจของฉันก็จินตนาการอยู่ทุกการกระทำของตัวเองโดยคิดว่ามีจิตมองอยู่ตลอดเวลาและก็ดับลงไปอย่างรวดเร็วในหลายๆครั้ง จะมานั่งคิดดูว่าสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นในชีวิตของคนเราแต่ละวันบางครั้งเราก็รับรู้โดยใช้ภาษาต่างๆไม่ว่าจะเป็นตาหูจมูกลิ้นกายใจ แต่ว่าเรื่องราวที่เราจะรับรู้แต่ละเรื่องนั้น ส่วนมากขึ้นอยู่กับการตีความก่อนที่จะนำความรู้สึกต่างๆนั้นมาไว้ที่ใจต่างหาก คุณเคยสงสัยไหมว่าทำไมว่า สิ่งของอย่างเดียวกัน,เรื่องเรื่องเดียวกัน ทำไมคนแต่ละคนจึงตีความแตกต่างกันจนน่าตกใจ ฉันเคยได้อ่านหนังสือ "พุทธธรรม" โดยพระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต) มีอยู่ตอนหนึ่งประมาณว่า

"ถ้ามีมีดวางอยู่บนโต๊ะตัวหนึ่ง มุมมองของแต่ละคนที่พิจารณามีดนั้น แตกต่างกัน แม้แต่คิดถึงวิธีการใช้มีดจะแตกต่างกัน เช่น - ถ้าบุคคลนั้นเป็นพ่อครัวก็จะมองว่ามีดนี้เหมาะกับการทำอาหารประเภทไหนที่สุด - หรือถ้าเป็นคนที่เพิ่งออกจากคุกมาใหม่ๆในคดีฆ่าคนตายก็จะมองว่ามีดนี่ช่างมือเหมาะกับการที่จะไปทะเลาะวิวาทกับใครสักคน หรืออาจจะดูว่าเหมาะกับการพกติดตัวหรือไม่? เผื่อว่าจำเป็นต้องใช้อาจจะฆ่าใครสักคนก็เป็นได้ " ทุกมุมมองที่ต่างกันเป็นเพราะแต่ละคนมีกิเลสตัณหาอุปาทานที่ไม่เหมือนกัน "

ยกตัวอย่างว่าถ้าในช่วงวันหนึ่งๆ เรากำลังเจอความทุกข์หรือเกิดเหตุการณ์บางอย่างที่ฝังใจ (ที่ในหัวยังวนเวียนอยู่กับเรื่องหนึ่งเรื่องใด) และถ้าได้รับข้อความที่ไม่สมบูรณ์ก็จะตึความไปในทิศทางในแง่นั้นๆ (เป็นไปได้ที่จะตีความไปเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับสิ่งที่ตัวเองคิดอยู่ตลอดเวลา) แต่ส่วนมากคนเราทุกคน ก็ไม่รู้ว่าสิ่งที่ตัวเองพูดและความเป็นจริงนั้นเป็นสิ่งเดียวกันหรือไม่ นอกจากสิ่งนั้นเป็นสิ่งที่อยู่ในรูปธรรมและจับต้องได้ในทันทีนั้นเอง