ทำบุญกับชีวิตดีขึ้น

เขียนเล่นเป็นธรรม ตอน ทำบุญกับชีวิตดีขึ้น

จะเอ่ยว่าการทำบุญเป็นสิ่งที่ดี ใครไปทำนี่ดีถือว่าเป็นกุศล ทำบุญทำทานจะหน้าบานเป็นอุบล เพราะกุศลหนุนนำให้ทำดี จะได้ดีมีชีวิตไม่ติดขัด สีหน้าชัดเพราะมีใจ ไม่หมองหม่น เมื่อเสียสละละกิเลสไม่ปกป้อง ความยึดติดลำพองก็หมองไป เมื่อมองว่าชีวิตมันดีขึ้น เป็นเพราะซึ้งในกุศลกว่าหนไหน การตั้งใจสร้างความดีไม่ขึ้นกับใคร แม้กายเหนื่อยใจสุขหมดทุกข์เอย.

อันว่าดวงอย่าไปคิดมีสิทธิเกี่ยว จงเฉลียวใช้สติ อย่าเพ้อฝัน ความดีอยู่ในใจไม่ตายพลัน จงเร่งหมั่นทำความดีเสมอไป อย่าไปรอให้ใครเขามาทัก น่าเชื่อนักพ่อแม่ที่บอกไว้ ดวงจะขึ้นหรือจะตกช่างมันปะไร จงเร่งไซร้ใช้ปัญญาทำความดี

ทุกวันนี้โลกแปรเปลี่ยน ทุกเวลา มีโอกาสที่ปัญญาจะตกหล่น ทำให้เรื่องต่างๆให้วกวน แสนสับสนเพราะขาดสติให้พึ่งพา บ้างว่าเป็นกระแสจากสังคม ที่ระดมรุมเร้า ให้หน่ายนี่ ทำให้ชีวิตร่วงหล่นไม่ใยดี แม้จะมีปัญญาอยู่คู่กาย ทุกชีวิตใช่ว่าจะใส-สดหมดปัญหา แม้นกายาวันหนึ่งได้แตกสลาย ชีวิตก็จบหมดลงแค่วันตาย อย่าไปวายเอาใจไปปักจม.

เขาว่าปัญญาทำให้ต่าง จิตใจด่าง หม่นหมองหรือลําพองขน เมื่อมีทุกข์หรือความผิดกระทบตน เพราะบางคน ไม่ครุ่นคิดและติดใจ แต่บางคนเป็นเหมือนคนละแบบ ทั้งอิงแนบกอดทุกข์ที่คิดไว้ จะพยายามสลัดมันทุกวันก็ไม่ไป มีทุกข์นั้นไซร้ ก็เหมือนจะติดพัน บอกตัวเองว่าฉันหนอนี่แสนทุกข์ ความสุขนั้นมันช่างหายไปไหน คนเขาสุขเขาต้องทำอย่างไร เหตุไฉนนั้นฉันถึงทุกข์ทุกวี่วัน.

เปรียบเสมือนดั่งเกลือ 1 ถ้วยใส่ในจอก ไม่ต้องบอกว่าความเค็มมหาศาล บางทีถ้วยใหญ่กว่าจอก ก็ไม่ปาน ความเค็มนาน ดูจีรังและยั่งยืน คล้ายความทุกข์ที่เราได้รับไว้ แต่ไม่ใช้ปัญญามาปรับเปลี่ยน สติ มีก็ใช้สิคิดวนเวียน อย่าได้เพียรหม่นหมองคับข้องใจ การคร่ำครวญหวนคิดถึงแต่อดีต แม้จะกรีดกลางใจลึกแค่ไหน อดีตคืออดีตคร่ำควรหวนระลึกนึกทำไม ยิ่งคิดนั่นไซร์จะปิดกั้นทางปัญญา

แทนที่จะเอาเวลาหากุศล กลับหมองหม่นเอาชีวิตนึกคิดแต่ปัญหา หมดทางมองไม่เห็นเป็นปัญญา ทุกนั้นหนามีน้อยแต่ดันเอาถมมาตน เพียงง่ายๆแก้ไขข้อบกพร่อง อย่ามาจ้องเอาความผิด โยนใส่หัว ผิดแล้วก็ผิดไปเราก็ปรับระงับตัว อย่าทำชั่วทำแต่ดียิ่งขึ้นไป เปรียบเหมือนเอาเกลือ 1 ถ้วย ใส่ในห้วยแหล่งน้ำ อันกว้างใหญ่ เกลือเท่ากัน แต่ความเค็มน้ำต่างไป เกลือในน้ำกว้างใหญ่ จะไม่นำ-ทำน้ำเค็ม เหมือนรู้ว่าผิดเราคิดใช้ปัญญา ไม่มัวมาจม กายากับความเศร้า จงไปหาknowleage มาใช้เอา ละมาเศร้ามาใช้เพื่อปัญญา จงพร้อมสร้างมหา พากุศล ความสุขล้นล้วนมีทุกข์เป็นแก่นสาร แต่ชีวิตจะดีขึ้นเหมือนต้องการ จงอย่าพาล จมทุกข์ ขอสุขเทอญ.

ทรงรัตน์ บานเย็น